Groningen SVB 010

02:30 De telefoon ging. Ik sprong uit bed en pakte op. Juist op tijd om een faxtoon te horen. Ik hing op. Een paar minuten later weer de telefoon. Ik pakte niet op. Ja hoor er kwam een fax. Begrepen dacht ik, is het over moeder? Geen papier in Sally’s machine. Geen probleem even gauw opgeladen met mijn slaperige kop. Zonder bril kon ik SVB lezen, met moeite: “Betreft: ontvangstbevestiging bezwaarschift”. Mooie lange worden!

10:30 Ik belde mijn oudste zus. Ze was van plan me 8 uur haar tijd te bellen, dus belde ik 30 minuten daarvoor. Moeder heeft besloten niet meer te willen leven. Ze zal geen eten meer krijgen. Eveline was bij haar de hele dag, Fien was aan het aflossen. Er was een bijeenkomst bij mijn moeder’s bed van de twee dochters en drie getuigen. Ze hebben alles besproken en opgeschreven hoe moeder het wil. Ze wil een waardige dood. Ze is weer terug naar haar verpleeghuis maar op een andere kamer. Kamer 10! Onderweg voelde ze de auto draaien en rijmde ze: “We zijn in de bocht naar de molentocht.” Ze maakten nog andere grapjes. Ze zei: “Ik kan me niet meer concentreren.” Ze kon maar tot vijf tellen. Even later telde ze tot dertig. Eveline zei: “Ze gelooft niet dat ze papa of haar zuster ziet. Ze zei: “Ik ben een humanist.”” Ik zei: “Flinke vrouw.” Ik belde Denise, Andria, Derik, Sally en pastoor om te vertellen wat ik wist...

09:20 Ik zag het laatste van een TV programma die ik gisteravond bekeek en opnam omdat we om 10 uur naar bed gingen. Op een kritiek moment zei een wijze doktor, vertaald: “Het is over mensen in je leven te hebben waar je van houd en die van je houden.” “Je verdient iemand te hebben die je geen pijn doet.”