Wednesday, June 6, 2007

Groningen SVB 002

Vanochtend werd ik wakker van kusjes van mijn vrouw.
Ze vroeg of ik of havermout of pizza wilde. Ik antwoorde twee. Ze lachte.
Ik werd weer wakker gemaakt met kusjes. Je havermout is klaar zei ze.
Wat is het vandaag, Dinsdag? vroeg ik. Woensdag zei ze.
Dan heb ik een hele dag gemist zei ik. Ik dacht aan mijn AOW blog en minder geld krijgen omdat ik zamen woon.
Gisteravond kwam ze laat thuis van de gym met overgebleven pizza, ze maakte me niet wakker.
Er zijn een paar korrekties die ik wil doen om mijn blog van gisteren better leesbaar te maken, maar ik zie niet hoe. Ik neem aan dat het onmogelijk is een blog te veranderen.
Eigenlijk moet ik uitleggen wat er gisteren gebeurd is. Ik schreef mijn brief in Microsoft Word 2007. Ik wilde het op het internet zetten zo mijn moeder en zusters het kunnen lezen. Word gaf een keuze om een blog te beginnen. Ik dacht “Goed idee.” Zo ging het dus op het internet. Ik was oorspronkelijk van plan dit op mijn web site te zetten. Nu als u naar http://aow.via.us gaat wijst deze naar dit blog.
Ik ben ontevreden met hoe dit blog werkt maar voorlopig zal ik met de riemen die ik heb roeien. Ik voel voor de mensen die dit lezen en een lagere qualiteit moeten verwerken.
Er zijn andere dingen die ik met Kuyper en Vlietstra besprak en om kompleet te zijn Groningen SVB 001 is een goeie plaats on dit te vertellen. Maar technische belemmeringen maakt dat te moeilijk.
Ook probeer ik zo zuiver mogelijk Nederland te schrijven, zelfs al ik het veel better in het Engels kan. Wat ik het liefste doe is gebruik Engels in gedeeltes en dan later vertalen met mijn van Dale. Ook spelling moeilijkheden zou ik zo oplossen. Maar door technische... (hé, een konvenient exkuus!).

Wat U in Nederland misschien moeilijk kan voorstellen is dat de enige die daagelijks Nederlands met mij praat is mijself!
Een paar maanden geleden werd ik kennis gemaakt aan een Indonesise verpleegster. Ik vroeg in het Engels of ze Nederlands kon praten. Ze knikte enthusiastically ja. We spaken een paar zinnen in de Nederlandse taal om het te bewijzen en toen spraken we weer Engels om andere mensen niet uit te sluiten. Een paar weken geleden werd ik voor gesteld aan John, ook van Indonesise afkomst. Hij kon één woord Nederlands en moest het vier keer zeggen voordat ik het kon raden. “Mevrouw” zei ik en hij beaamde het. Bijde Indonesiers zijn Christelijk. Deze twee zijn de enige mensen die iets Nederlands konde praten, welke ik dit jaar ontmoete. Ik bel mijn moeder en zusjes regelmatig en spreek dan Nederlands, soms luister ik via het internet naar een Nederlands radio station.
Ik schijf dit zodat U better kunt begrijpen waarom ik niet wist dat ik voor AOW in aanmerking kwam.

Zoals mijn geheugen verteld, toen ik van Tilburg naar Eindhoven verhuisde moest ik allebij de gemeentes dit schriftelijk vertellen. Toen ik naar Amerika emigreerde vermelde ik dat schiftelijk aan gemeente Eindhoven. Toen ik 65 werd wist geen Nederlandse gemeente mijn adres. SVB kon mij geen brief met mijn AOW rechten sturen. Ik heb altijd dezelfde naam gebruikt. Ik heb mijn adres altijd bekent gemaakt aan wie het wilde weten. Ik heb nooit geschuild van een regering. Ik heb altijd netjes mijn belastingen betaald. Ik heb al mijn papieren altijd trouw ingevult en opgestuurd, maar nooit (voor january 2007) kontakt met SVB gezocht. Ik wist niet wat SVB was. Ik wist wat AOW was. Ik wist niet dat AOW uitkeringen voor voormalig Nederlanders in het buitenland had. Ik heb nooit iets van de bedeling aangevraagt.
Dit gaf me een idee. Bel mijn jongste zuster, ‘t is bijna bed tijd in Nederland, en vraag of zij wist dat ik in aanmerking van AOW kwam. Haar antwoord: “Ik weet het nu, ik heb het van moeder gehoord, ik had geen flauw idee.” “Als ik het geweten had zou ik het jouw verteld hebben. AOW gaat automaties.” We prate een tijdje over koetjes en kalfjes, toen had ik een idee: “Ik ga een enquete beginnen. Ik vraag 10 Nederlanders en als 8 zeggen dat ze het niet wisten dan zal ik konkluderen dat ongeveer 80% van de Nederlanders het niet wisten.” Ik vroeg of zij dit voor mij aan 3 Nederlanders wil vragen. Ze stemde toe. Ik belde drie Nederlanders hier in Amerika, vandaag en Zaterdag, geen antwoord, geen antwoord apparaat, niet mee gesproken in meer dan een jaar! Morgen bel ik mijn ander zusters.
Ik moet nu naar de NHL (hockey) finale van Anaheim (California) tegen Ottawa (Canada) voor de hockey Stanley Cup op TV bekijken, ik verwacht onze Eenden (Ducks) kampioen te worden.

1 comment:

Ellen said...

Wat U in Nederland misschien moeilijk kan voorstellen is dat de enige die dagelijks Nederlands met mij praat is mijzelf!
Een paar maanden geleden werd ik kennis gemaakt aan een Indonesie verpleegster. Ik vroeg in het Engels of ze Nederlands kon praten. Ze knikte enthousiast ja. We spaken een paar zinnen in de Nederlandse taal om het te bewijzen en toen spraken we weer Engels om andere mensen niet uit te sluiten. Een paar weken geleden werd ik voor gesteld aan John, ook van Indonesie afkomst. Hij kon één woord Nederlands en moest het vier keer zeggen voordat ik het kon raden. “Mevrouw” zei ik en hij beaamde het. Bij de Indonesiërs zijn Christelijk. Deze twee zijn de enige mensen die iets Nederlands konden praten, welke ik dit jaar ontmoete. Ik bel mijn moeder en zusjes regelmatig en spreek dan Nederlands, soms luister ik via het internet naar een Nederlands radio station.
Ik schijf dit zodat U beter kunt begrijpen waarom ik niet wist dat ik voor AOW in aanmerking kwam.

Zoals mijn geheugen vertelt, toen ik van Tilburg naar Eindhoven verhuisde moest ik allebei de gemeentes dit schriftelijk vertellen. Toen ik naar Amerika emigreerde vermelde ik dat schriftelijk aan gemeente Eindhoven. Toen ik 65 werd wist geen Nederlandse gemeente mijn adres. SVB kon mij geen brief met mijn AOW rechten sturen. Ik heb altijd dezelfde naam gebruikt. Ik heb mijn adres altijd bekend gemaakt aan wie het wilde weten. Ik heb nooit geschuild van een regering. Ik heb altijd netjes mijn belastingen betaald. Ik heb al mijn papieren altijd trouw ingevuld en opgestuurd, maar nooit (voor januari 2007) contact met SVB gezocht. Ik wist niet wat SVB was. Ik wist wat AOW was. Ik wist niet dat AOW uitkeringen voor voormalige Nederlanders in het buitenland had. Ik heb nooit iets van de bedeling aangevraagd.
Dit gaf me een idee. Bel mijn jongste zuster, het is bijna bed tijd in Nederland, en vraag of zij wist dat ik in aanmerking van AOW kwam. Haar antwoord: “Ik weet het nu, ik heb het van moeder gehoord, ik had geen flauw idee.” “Als ik het geweten had zou ik het jouw verteld hebben. AOW gaat automatie.” We parate een tijdje over koetjes en kalfjes, toen had ik een idee: “Ik ga een enquête beginnen. Ik vraag 10 Nederlanders en als 8 zeggen dat ze het niet wisten dan zal ik concluderen dat ongeveer 80% van de Nederlanders het niet wisten.” Ik vroeg of zij dit voor mij aan 3 Nederlanders wil vragen. Ze stemde toe. Ik belde drie Nederlanders hier in Amerika, vandaag en Zaterdag, geen antwoord, geen antwoord apparaat, niet mee gesproken in meer dan een jaar! Morgen bel ik mijn ander zusters.
Ik moet nu naar de NHL (hockey) finale van Anaheim (California) tegen Ottawa (Canada) voor de hockey Stanley Cup op TV bekijken, ik verwacht onze Eenden (Ducks) kampioen te worden.

Ik heb er via words e.e.a. verbeterd.